Een aangepaste fiets?

28 juli 2014

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan een gehandicapte jongen. Hij heet Tofas en is 28 jaar oud. Tofas is de oudste van het gezin van in totaal 4 kinderen. Hij heeft een lichamelijke handicap, is spastisch. Loopt met een kruk en draagt aangepaste schoenen. Hij heeft een aantal jaren in een soort van revalidatiecentrum gezeten in het oosten van het land. In Rwanda zijn 2 van dit soort centra, voorheen vooral gebruikt voor de behandeling van polio patienten. In dit revalidatiecentrum kreeg hij ook onderwijs. Daar heeft hij onder andere Engels geleerd.

Tofas heeft geen dagbesteding en brengt de hele dag door op de boerderij van zijn moeder. Zijn vader is er niet meer. Hoe of wat is onduidelijk. Zijn moeder runt de boerderij zo succesvol dat ze ook les mag geven aan lokale boeren. Ze heeft daarvoor een training gehad van het ministerie . Toen wij daar waren zaten er een aantal boeren op het erf die les van haar kregen. Het bedrijf zag er goed verzorgd uit. Laten we zeggen dat we dat de afgelopen dagen wel eens anders hebben meegemaakt.

Hij vroeg of wij in Nederland voor gehandicapten ook aangepaste fietsen hebben. Dat lijkt hem wel wat. Die hebben we inderdaad wel in Nederland, maar fietsen is hier in Rwanda sowieso al een hele kluif met die 1000 heuvels. Bovendien wonen de meeste mensen ver weg van de verharde weg en het is echt ondoenlijk om op de zandpaden te fietsen met een aangepaste fiets. Dus dat wordt wel heel erg lastig. Ook in dit geval zou zo 'n jongen veel meer kansen en voorzieningen hebben bij ons in Nederland.

Vervolgens liet hij ons de boerderij zien en …..de biogasinstallatie. Het verbaast me echt hoe bedachtzaam men hier met het milieu omgaat. Zo 'n biogasinstallatie aan huis is daar een voorbeeld van. Maar je ziet hier ook nergens afval en plastic op of langs de weg. Je mag hier namelijk geen plastic zakken of zakjes gebruiken. En wat te denken van fietstaxi 's. Achter op de bagagedrager je laten vervoeren voor een habbekrats. Bovendien zie je vrijwel niemand roken en/of drinken.

Voordat jullie een te lyrisch beeld van Rwanda krijgen; Rwanda is natuurlijk een arm land. Qua nutsvoorzieningen is er nogal wat te verbeteren, net als de sanitaire voorzieningen. Wifi is niet tot zeer beperkt aanwezig en het overgrote deel van de wegen zijn zandpaden. De auto 's en met name de volgepropte minibusjes braken vaak dikke blauwe rookpalmen uit. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.

Maar aan de andere kant is iedereen vrijwel allemaal erg goed gehumeurd en behulpzaam. En dat ook buiten de projecten die we bezocht hebben. Je ziet weinig irritatie op straat en daarbuiten.

Dat was het zo ongeveer voor vandaag. Morgen gaan we naar het Akagera park in het oosten van het land. We zijn benieuwd!

Groeten uit Rwanda

Bodes