Afscheid

10 augustus

Alweer een lui dagje vandaag. Trude en ik maakten weer een ommetje hier in buurt. Begon het onderweg wel behoorlijk te regenen.

'sMiddags kwam Ariane, de dochter van Imakile, onze huishoudster langs. Een heel lief meisje van 3 jaar. Ze was al snel dikke vriendinnen met Dagmar en had veel oog voor de iPad.

Voor de rest weinig nieuws. We hebben ons voorbereid op ons vertrek morgenavond. Nog maar 1 nachtje hier in het Alleluja House.

11 en 12 augustus

's morgens nog naar de morgen devotion geweest. Dit hebben we de eerste dag na aankomst ook gedaan. Het is soort van dagopening voor de medewerkers van de Anglicaanse Kerk in Chiakabiri waar we 3 weken te gast zijn geweest. We hebben afscheid genomen van een aantal mensen. Best wel emotioneel.

Daarna hebben we een evaluatie gesprek gehad met de Bisschop en Jean Pierre. Over en weer hebben we verteld hoe het ons bevallen is en welke tips we nog hebben. Uiteraard niets dan lof over ons verblijf. Het was allemaal heel goed geregeld en we hebben heel veel mensen gesproken en projecten gezien waar we ons petje voor af nemen. Een heleboel waardering voor wat deze mensen allemaal doen met zulke beperkte middelen. Als tip hebben we nog meegegeven dat vrijwilligers iets meer duidelijkheid zou kunnen krijgen over wat ze gaan doen. We hebben een aantal vrijwilligers gesproken voor wie dat niet duidelijk was en ze veel zelf invulling moesten geven aan hun werk.

Op het eind kregen we nog allemaal een kado 'tje mee van de Bisschop. Heel attent. Wij op onze beurt hebben de jongleerballetjes formeel overgedragen aan Jean Pierre die er een goede bestemming voor zal vinden. We hebben het nog niet eerder genoemd, maar het merendeel van de jongleerballetjes zijn geschonken door Circus Witova uit Hallum waar onze Emma ook aan deelneemt. Super! Dinie bedankt. Zie ook http://www.circuswitova.nl De tijd was te kort voor een jongleercursus maar ik weet zeker dat ze op een plek terecht komen waar ze er heel veel plezier van zullen hebben. En wie weet is zit er een jong talentje tussen!

's Middags zijn Trude en ik nog even met de motortaxi naar Muhanga geweest om geld te pinnen, wat zowaar bij de derde bank ook nog lukte. De machine was wel effe aan het tellen vanwege al die briefjes maar het klopte allemaal. Nog een laatste rondje over de markt en een laatste terrasje en terug naar Chiakabiri om in te pakken.

's Avonds zijn we rond 8 uur vertrokken nadat we afscheid hadden genomen van de Bisschop, Imakile (wat zullen we haar missen!), de beide Engelse vroedvrouwen en nog vele anderen. Het was inmiddels behoorlijk gaan onweren en regenen, maar Celestine, onze vaste chauffeur heeft ons veilig en wel naar Kigali gebracht. Jean Pierre was ook mee om ons uit te zwaaien.

Na de douane check waar we de jassen, schoenen, riemen uit dan wel af moesten doen bleek de vlucht naar Entebbe waar we een tussenlanding gingen maken een uurtje vertraging te hebben. Maar we hebben ons prima vermaakt in de vertrekhal in aanbouw.

24 uur later parkeerden we onze auto op de Lautastate in een hele andere wereld dan waar we 3 weken te gast waren geweest. Om met één van de vele spreuken van Jean Pierre af te sluiten:

We call it a day!

Of met de spreuk van Imakile:

Finish!

PS We sluiten deze weblog nog niet. We zitten nu in fase van verbazing, bijkomen, acclimatiseren, reflectie en bezinning. Kortom; hoe nu verder?? Lees hierover meer in de Epiloog die Trude binnenkort zal schrijven.