Proefboerderij

5 augustus

Proefboerderij.

We werden vanmorgen om half 9 opgehaald door onze vaste taxi chauffeur Celestine. Judith kreeg vanmorgen vroeg bij het ontbijt avocado. Imakile doet vreselijk haar best om het ons naar de zin te maken.

We gingen op bezoek bij Amos, die gister met ons naar de opvang ging. Dus niet Emmos of Emmaus maar Amos. Om helemaal volledig te zijn Rev. Amos Nsengiyumva. Amos is als pastor verbonden aan de Anglicaanse kerk hier en is manager van een proefboerderij zo 'n anderhalf uur rijden hiervandaan. En daarvan driekwart over de inmiddels bekende zandwegen.

Doel van het Mbayaya Pilot and Training centre zoals het officieel heet is nieuwe methodes op het gebied van landbouw en veeteelt te ontwikkelen en deze kennis over te dragen aan arme boeren. Een voorbeeld daarvan is het importeren van koeien uit het buitenland, waaronder -jaja- onze Friese zwart bonte koeien. Deze kruisen ze dan weer met de plaatselijke koeien om koeien te fokken die het Rwandese klimaat aankunnen. Verder heeft Amos een manier bedacht om de koeien ook in de droge periode zoals nu voldoende voer te geven, namelijk met het restproduct van de rijstplanten die ze nu aan het oogsten zijn. En de koeien vinden het heerlijk.

Een ander project is het kweken van ananassen. Ananasplanten gaan namelijk 6 jaar mee en kunnen ieder jaar in april geoogst worden. Verder hebben ze weinig verzorging nodig en kunnen ze lang zonder water. Bovendien groeien er aan de planten ook weer jonge planten die weer apart gekweekt kunnen worden. Van de ananassen wordt siroop gemaakt en frisdrank en ze worden ook zo verkocht op de markt.

In het complex zijn slaapzalen en lokalen ondergebracht voor de cursisten. Het zag er allemaal goed verzorgd uit voor Rwandese begrippen, alleen waren er geen bedden, maar matrassen op de grond. De cursisten, arme boeren dus, krijgen een aantal dagen trainingen in het verbeteren van hun akkerbouw- en veeteeltbedrijf. Omdat ze vaak analfabeet zijn gaat dat het beste door het in de praktijk te laten zien. Boeren staan hier hoog op de sociale ladder, maar er zijn uiteraard ook veel arme boeren die een klein stukje land hebben of een paar kippen. Als je één koe hebt ben je al heel wat hier. Amos vertelde dat veel jongeren door Russische of Chinese malefide figuren worden geronseld om in Congo in de goudmijnen te gaan werken. Eenmaal daar worden ze enorm uitgebuit. Deze types hebben ook steeds meer invloed op de overheidsdiensten en de grotere particuliere boerenbedrijven. Daar doet Amos niet aan mee en hij richt zich dus op de arme boeren en probeert hen te laten zien hoe het ook anders kan.

Amos heeft ons daarna rondgeleid op de boerderij. Dus hebben we voor het eerst van ons leven papaya bomen, avocado bomen en ananasplanten gezien. Heel bijzonder allemaal. De koeltank voor de melk was kapot omdat de vorige uitbaters -een duitse organisatie- het complex na een aantal jaren verlaten heeft en onder ander de motor van de koeltank hebben meegenomen. Probleem is dat de melk wel gekoeld moet worden omdat het niet lang houdbaar is. Dan heb je dus wel koeling nodig en dat kost weer energie. Daarna hebben we de koeien bekeken, oftewel de kalveren want de koeien waren beneden in het dal aan het grazen. De koeien worden 'snachts weer binnen gehaald en in een soort van open stal gezet. De verzorgers, door Amos comboys genoemd, slapen boven de koeien op een vlonder.

Daarna hebben we de ananasplantage bekeken. Ze waren net een nieuw stuk land aan het klaarmakn voor de aanplant van nieuwe ananasplanten. Een enorm werk als je ziet hoe het land erbij ligt. En het is dus allemaal handwerk. Even verderop naar het dal waren twee vrouwen bezig met de aanplant van jonge ananasplanten. Dat ging in een behoorlijk tempo, als je ook nog weet dat ze de bossen met die jonge planten op hun hoofd vanaf de boerderij naar beneden moesten brengen. Er waren nu ongeveer 25.000 planten in aanplant en Amos wil naar 100.000.

Op de terugweg zijn we nog bij de varkens wezen kijken. Met biggetjes. En in ieder geval in betere leefomstandigheden dan onze mestvarkens. Varkens eten vrijwel alles en leveren veel biggen op in korte tijd. Dus ook weer praktisch voor boeren om te houden met een relatief grote opbrengst.

Na de fotosessie vertrokken we weer hotsebotsend naar het Alleluja House, onze thuisbasis. Weer een ervaring rijker en weer een voorbeeld van hoe je met een goede aanpak en goed management de leefomstangheden van mensen hier kunt verbeteren. Respect voor Amos en zijn mensen.Petje af!

Halverwege de middag hebben Trude en ik de stoute schoenen aangetrokken en zijn wij met een motor taxi, jawel een motortaxi naar Muhanga geweest. Een ritje van zeg maar 3 a 4 km voor 43 eurocent p.p.! Je ziet hier langs de weg en in de stad heel veel jongens die dit als baantje hebben. Het gaat sneller dan een auto en is ook nog goedkoper. Maar wel even wennen uiteraard. De foto is helaas mislukt, maar wellicht komt er nog een volgende keer. Verder zie je hier ook veel fietstaxi's, met name in de dorpen die niet aan de asfaltweg liggen.

We hebben weer even een rondje markt gedaan en Trude heeft een paar sjaals gekocht. Het afdingen lukt steeds beter, maar we zullen ongetwijfeld meer betalen dan de mensen hier. Je vraagt je wel af wat al die mensen die hun spullen verkopen überhaupt eraan verdienen. Soms verkopen ze alleen maar wat tomaten. Nog een biertje -Skol malt- op het terras en terug naar het HH. We kregen meteen 15 motortaxichauffeurs om ons heen toen we duidelijk maakten dat we wel van hun diensten gebruik wilden maken.

Aan het eind van de middag kwam Jean Pierre nog even langs om te kijken hoe het met ons was en om de plannen van de komende dagen te bespreken. Maar dat lezen jullie morgen wel.

Bodes en Trude

Het weer? As usual.